شاید اسم این شب رو زیاد شنیده باشیم ولی تو کتاب "المراقبات" مطلبی رو در فضیلت این شب بزرگ دیدم و ازتون می خوام که با دقت بخونید ...از پیامبر اکرم (ص) روایت شده است که فرمودند:
از اولین شب جمعه در ماه رجب غافل نشوید ... زیرا شبی است که فرشتگان آن را " لیلة الرغائب " می نامند ... این نامگذاری از آن جهت است که هنگامی که یک سوم از شب گذشت هیچ فزشته ای در آسمانها و زمین نمی ماند مگر اینکه در کعبه و اطراف آن جمع می شوند ... آنگاه خداوند بطور غیر منتظره ای بر آنان وارد شده و می فرماید:ای فرشتگانم! هر چه می خواهید از من در خواست کنید ...فرشتگان عرض می کنند:حاجت ما این است که از روزه داران رجب درگذری ...خداوند می فرماید:این کار را انجام دادم ...بهتر است کسی که این حدیث را می شنود ، در این شب ، زیاد بر فرشتگان صلوات فرستاده تا تکلیفی را که آیه تحیت - سوره نسا...آیه 87- به عهده ی ما گذاشته به اندازه توانایی انجام داده باشد ...
سپس رسول خدا فرمودند:
کسی که روز پنجشنبه اول رجب را روزه گرفته و سپس نماز مخصوص این شب (در ادامه مطلب بخوانید ) را بجا آورد ...
قسم به کسی که جانم در دست اوست ، هیچ بنده یا کنیزی - از بندگان و کنیزان خدا - این نماز را بجا نمی آورد ، مگر اینکه خداوند گناهان او را می بخشد ...
گرچه گناهان او مثل کف دریا و به عدد شن و به وزن کوهها و به عدد برگهای درختان باشد ...
و روز قیامت هفتصد نفر از خویشان خود را که همگی سزاوار آتش باشند شفاعت می کند ...
و در شب اول قبر خداوند ثواب آن را به بهترین صورت ، با روی گشاده و خندان و زبان فصیح برای او می فرستد که می گوید:
ای محبوب من! مژده بده ... از هر سختی نجات پیدا کردی...
می پرسد : تو کیستی؟! ... رویی بهتر از روی تو ندیده و بویی به خوشبویی تو به مشامم نرسیده...
جواب می دهد : ای محبوب من! من ثواب آن نمازی هستم که
در فلان شب ، فلان منطقه ، فلان ماه و فلان سال بجا آوردی ...
امشب آمده ام تا حقت را ادا کرده ، مونس تنهایی تو بوده و وحشتت را از بین ببرم ..
. و در عرصه ی قیامت بر سرت سایه افکنم ...
و تو هرگز خیری را از جانب مولایت از دست نخواهی داد ...
و ایکاش همه یکصدا او را می خواستیم تا بیاید
و با نظر عنایت خویش،تمام خواسته هامان را به اجابت برساند...
اللهم عجل لولیک الفرج
علل الشرائع - به نقل از ربیع،حاجب منصور عباسی - :
روزی امام صادق علیه السلام به مجلس منصور در آمد، در حالی که مردی هندی نزد او بود و طب میخواند،خواندن را به پایان برد،
به امام صادق علیه السلام گفت : ای ابوعبدالله! آیا از آنچه همراه دارم چیزی میخواهی؟
فرمود: « نه؛برتر از آنچه داری به همراه دارم».........
آنگاه فرمود: اینک بگو من به طب آگاه ترم یا تو ؟
گفت: تو نه،بلکه من.
امام صادق علیه السلام فرمود: آیا از تو چیزی بپرسم؟ گفت:بپرس
فرمود:ای هندی به من بگو که
چرا در سر ، رخنه ها و لایه هاست؟گفت: نمیدانم
چرا موها در بالای سر قرار دارد؟ نمیدانم
چرا پیشانی از مو تهی است؟ نمیدانم
چرا پیشانی دارای چین و چروک است؟ نمیدانم
چرا ابروها در بالای چشم ها قرار دارند؟ نمی دانم.
چرا چشم ها همانند بادام قرار داده شده اند؟ نمی دانم.
چرا بینی در میان دو چشم قرار داده شده است؟ نمی دانم.
چرا سوراخ بینی در پایین آن است؟ نمی دانم.
چرا لب و سبیل، در بالای دهان قرار داده شده است؟ نمی دانم.
چرا دندانهای پیشین تیز است ، دندانهای جانبی پهن است
و دندانهای نیش بلند تراست؟ نمی دانم.
چرا ریش برای مردان قرار داده شده است؟ نمی دانم.
چرا کف دستان از مو تهی است؟ نمی دانم.
چرا ناخن و مو فاقد حیات است؟ نمی دانم.
چرا قلب، همانند دانه صنوبر است؟ نمی دانم.
چرا ریه دو پاره است و حرکت آن، تنها در جای ثابت خویش قرار داده شده است؟ نمی دانم.
چرا کبد، قوس دار است؟ نمی دانم.
چرا زانو به عقب تا می خورد؟ نمی دانم.
چرا کف پا دارای گودی است؟ نمی دانم.
در این هنگام امام صادق علیه السلام فرمود: اما من می دانم.
آن مرد گفت: پس خود پاسخ ده.
